สาระสำคัญของการขายฝาก ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 491-502
สัญญาขายฝากเป็นสัญญาซื้อขายซึ่งกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินตกไปยังผู้รับซื้อฝาก นับแต่วันที่จดทะเบียนขายฝาก โดยมีข้อตกลงกันว่าผู้ขายฝากอาจไถ่ทรัพย์นั้นคืนได้ภายในกำหนดเวลาที่ระบุในสัญญาขายฝาก
สัญญาขายฝากจะต้องกำหนดระยะเวลาว่าจะไถ่คืนกันเมื่อใด
การขยายกำหนดเวลาไถ่ ผู้ขายฝากและผู้รับซื้อฝากอสังหาริมทรัพย์จะทำสัญญาขยายเวลาไถ่กี่ครั้งก็ได้ แต่รวมกันแล้วจะต้องไม่เกิน 10 ปี (ถ้าเป็นสังหาริมทรัพย์ ไม่เกิน 3 ปี) นับแต่วันทำสัญญาขายฝากและจะต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือลงลายมือชื่อของผู้รับซื้อฝาก และสัญญาขยายกำหนดเวลาไถ่จากการขายฝากจะต้องจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่
ผลของการใช้สิทธิไถ่ภายในกำหนด กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินซึ่งขายฝากจะตกเป็นของผู้ขายฝากตั้งแต่เวลาที่ผู้ขายฝากชำระสินไถ่หรือวางทรัพย์อันเป็นสินไถ่ทรัพย์สินซึ่งไถ่นั้นผู้ไถ่ย่อมได้รับคืนโดยปลอดจากสิทธิใดๆ
รายการค่าธรรมเนียม
| Kai-Faak | Registration | Redemption |
|---|---|---|
| Fee | 2% of valuation price | THB 50/plot |
| Withholding Tax | Personal (refer to personal income tax) Corporation 1% | 1% (MBKG is responsibility) |
| Duty Stamp | 0.05% (waive in case specific business tax is applicable) | 0.50%* |
| Fee | 2% of valuation price | THB 50/plot |
| Specific Business Tax | 3.30% | - |
